"Chapter 1: Sherlock Holmes Attacked!"

 

Last night I had a good night's sleep and as the morning lights illuminated my room, I was naturally getting up. Today I gave myself permission to rest. My good mood was due to this. I headed to the kitchen to get up and have breakfast. Ahhh! I shouldn't have opened it, an examination of a head in the morning, in the fridge was not the first thing I wanted to ask for. Holmes! How many times will I say it, you can't use them according to the key. I was surprised at the silence of my friend who has an answer to everything and headed to the chair where he always sat. But it was empty, ooo how nice, I had also argued with an empty chair. Who knows what he was after again. After asking Mrs. Hudson for a cup of tea, I sat in my chair and reached for the newspaper. The first page was written "Mr. Holmes Attacked!" Later, the boiling waters that had accumulated on my head poured out. I ran down to Mrs. Hudson's side and asked if there was any interesting news. Poor Mrs. Hudson was more worried than me, she had to walk with her head in the bathroom. A few minutes later, someone knocked on the door, it was an old lady. She said that Mr. Holmes had a customer who needed help. She asked to sit in the chair he always sits in every visitor's home. I explained that we didn't know where our friend was at the moment, and if she didn't mind waiting a little, she could come back later. When I went to Mrs. Hudson's side, the poor woman was trying to understand what was happening with tears in her eyes. Let's wait a bit, if it doesn't work, I'll go to Inspector Lestrade's side. He must have done something, we tried to calm her down. At that moment, a laughter came, our welcoming friend was looking at us in front of us. It turns out that the person who came was Holmes in the disguise of an old lady. I couldn't shake off the shock on me, "My friend is working on a case. I had to remain anonymous and not be perceived as a danger. If they thought I was unable to do my job, they would definitely give an opening, it's almost over." We talked to each other while trying to connect our thoughts. The only thing in my mind for the last half hour was thoughts and shock. My friend finished his speech."

Bölüm 1: "Sherlock Holmes Saldırıya Uğradı!

 

Dün gece uykumu iyi almıştım, sabahleyin güneşin ışıkları odamı aydınlatırken kendiliğimden uyandım. Bugün kendime izin verdim, dinlenecektim. Keyifli halim bundan dolayı olmalıydı. Yataktan kalktım ve kahvaltı etmek üzere mutfağa yöneldim. 

Ahhsh! hiç açmamalıydım, sabah sabah dolapta bir kafatası görmek; isteyeceğim ilk şey değildi. Holmes ! kaç defa diyeceğim burayı keyfine göre kullanamazsın diye. Her şeye bir cevabı olan dostumun sessizliği karşısında şaşırdım ve her zaman oturduğu koltuğuna yöneldim. Fakat boştu, ooo ne güzel, bir de boş koltukla tartışmıştım. Kim bilir yine ne peşindeydi. Mrs. Hudson'dan bir fincan çay rica ettikten sonra koltuğuma oturdum ve gazeteye uzandım. İlk sayfada "Mr. Holmes Saldırıya Uğradı!" yazılıydı. Sonrasını hatırlamıyorum başımdan kaynar sular dökülmüştü. Koşarak Mrs. Hudson'un yanına indim ve durumdan haberi olup olmadığını sordum. Zavallı Mrs. Hudson, benden daha fazla endişelendi, tansiyonu çıkınca başında beklemek zorunda kaldım. Birkaç dakika sonra kapı çaldı, gelen kişi yaşlı bir teyzeydi. Bay Holmes'ün yardımına ihtiyacı olan bir müşteri olduğunu söyledi. Her gelen müşterinin oturduğu o sandalyeye oturmasını rica ettim. Biz de dostumun şu anda nerede olduğunu bilmiyoruz, biraz bekleyin gelmezse daha sonra tekrar gelirsiniz, diyerek durumu açıkladım. Mrs. Hudson'un yanına gittiğimde zavallı kadın gözyaşları içinde neler olduğunu anlamaya çalışıyordu. Biraz bekleyelim, olmazsa Müfettiş Lestrade'nin yanına gideceğim. O mutlaka bir şeyler biliyordur diyerek sakinleştirmeye çalıştım. O sırada bir kahkaha sesi geldi, dönüp baktığımda dostum karşımızda bize bakıyordu. Meğer gelen kişi; yaşlı teyze kılığına girmiş Holmes'müş. Ben üzerimdeki şoku atamadan, "Bir dava üzerinde çalışıyorum dostum. Tanınmamam ve bir tehlike olarak algılanmamam gerekiyordu. Eğer iş yapamayacak durumda olduğumu düşündürürsem mutlaka bir açık verecekler, sona çok az kaldı." diye açıklamada bulunurken. Aklımdaki tek şey son yarım saattir yaşadığımız endişe ve şoktu. Dostum konuşmasını bitirdiği an kendini yerde buldu. Tek bir yumrukla yetindiğim için teşekkür etmeliydi. Bu planları uygulamadan önce bize haber vermek neden aklına  hiç gelmedi Holmes ? 

Bu kadar endişeleneceğinizi bilmiyordum Watson, dedi burnunu tutarak. Oturup sakince konuşalım, kahvaltıdan sonra trende sana her şeyi anlatacağım..